Handknattleikur er þjóðaríþrótt Íslendinga, á því leikur
enginn vafi, og ríkti sannkallað handboltafár í Laugardalshöllinni árið 1971
þegar hluti Íslandsmótsins fór fram á fjölum hennar.
Í frétt sem birtist í Morgunblaðinu í febrúar það ár segir frá því að höllin væri margsinnis troðfull af áhangendum sem flyktust þangað til að berja goðin augum.
Svo segir um atganginn í Höllinni miðvikudagskvöldið 17. febrúar árið 1971 þegar tveir stórleikir á Íslandsmótinu fóru þar fram, annars vegar leikur ÍR og Víkings og hins vegar viðureign Vals og FH.
,,Alls keyptu rúmlega 3.300 manns sig inn á leikina og boðsgestir og aðrir munu hafa verið um 200, svo alls munu um 3.500 manns hafa fylgst með þessum spennandi leikjum,“ stóð í fréttinni.
,,Vel kann að vera áhorfendur í Laugardalshöllinni þetta kvöld hafi verið nokkur hundruðum fleiri en gott rúm var fyrir og kvörtuðu nokkrir yfir því að þeir hefðu lítið séð. Hins vegar er það annað en gaman að þurfa að vísa áhugasömu fólki frá, og því sjálfsagt að þéttskipa bekkina sem mest,“ stóð ennfremur ritað.
Einn ónefndur handboltaáhugamaður hafði fengið nóg af þröngt setinni Laugardalshöll og lét eftirfarandi hafa eftir sér í viðtali við Tímann í febrúar 1967.
„Ég hef enga löngun til að sjá þessa stórleiki í handknattleik, þegar búast má við fullu húsi áhorfenda. Það er hreinlega óþolandi að standa í þyrpingunni, klemmdur á alla vegu í angandi svitafýlu og sjá ekki í þokkabót nema Iítið af því, sem er að gerast á vellinum.“
Í dag þegar höllin rúmar mest 2.300 áhorfendur í sæti eru Íslendingar um 350 þúsund talsins og um 220 þúsund þeirra búa á höfuðborgarsvæðinu; þ.e. helmingi fleiri en árið 1971. Það er eitthvað öfugsnúið við þennan talnaleik.
Í frétt sem birtist í Morgunblaðinu í febrúar það ár segir frá því að höllin væri margsinnis troðfull af áhangendum sem flyktust þangað til að berja goðin augum.
Svo segir um atganginn í Höllinni miðvikudagskvöldið 17. febrúar árið 1971 þegar tveir stórleikir á Íslandsmótinu fóru þar fram, annars vegar leikur ÍR og Víkings og hins vegar viðureign Vals og FH.
,,Alls keyptu rúmlega 3.300 manns sig inn á leikina og boðsgestir og aðrir munu hafa verið um 200, svo alls munu um 3.500 manns hafa fylgst með þessum spennandi leikjum,“ stóð í fréttinni.
,,Vel kann að vera áhorfendur í Laugardalshöllinni þetta kvöld hafi verið nokkur hundruðum fleiri en gott rúm var fyrir og kvörtuðu nokkrir yfir því að þeir hefðu lítið séð. Hins vegar er það annað en gaman að þurfa að vísa áhugasömu fólki frá, og því sjálfsagt að þéttskipa bekkina sem mest,“ stóð ennfremur ritað.
,,Yfirstandandi Íslandsmót slær öll met hvað aðsókn varðar,
og er þetta í annað sinn sem húsið er troðfullt og oftsinnis hefur lítið vantað
á að svo yrði.“
 |
| Laugardalshöll í byggingu. |
Óþolandi að standa í þyrpingunni
Fjórum árum áður, eða árið 1967, höfðu mikil þrengsli í
áhorfendastúkunni borið á góma í fjölmiðlum og létu ýmsir hafa eftir sér að
höllin sem reis í dalnum hafi einfaldlega verið of lítil. Gísli Halldórsson, arkítekt
Laugardalshallarinnar, hafði þurft að minnka umfang hennar frá fyrstu
teikningum og sitt sýndist hverjum um kosti þeirrar gjörðar.Einn ónefndur handboltaáhugamaður hafði fengið nóg af þröngt setinni Laugardalshöll og lét eftirfarandi hafa eftir sér í viðtali við Tímann í febrúar 1967.
„Ég hef enga löngun til að sjá þessa stórleiki í handknattleik, þegar búast má við fullu húsi áhorfenda. Það er hreinlega óþolandi að standa í þyrpingunni, klemmdur á alla vegu í angandi svitafýlu og sjá ekki í þokkabót nema Iítið af því, sem er að gerast á vellinum.“
Smá tölfræði í lokin:
Árið 1971 þegar höllin rúmaði milli 3.500 og 4.000 manns
á bekkjum og stæðum voru Íslendingar um 207 þúsund talsins og á höfuðborgarsvæðinu bjuggu um 111
þúsund íbúar.Í dag þegar höllin rúmar mest 2.300 áhorfendur í sæti eru Íslendingar um 350 þúsund talsins og um 220 þúsund þeirra búa á höfuðborgarsvæðinu; þ.e. helmingi fleiri en árið 1971. Það er eitthvað öfugsnúið við þennan talnaleik.
Ummæli
Skrifa ummæli