Laugardalshöll er stærsta íþróttahöll fyrir innanhúsíþróttir á höfuðborgarsvæðinu og á Íslandi; reyndar er hún sú allra stærsta frá upphafi hér á landi. Fyrirrennari hennar var íþróttahúsið Hálogaland, sem var stór braggi reistur á vegum bandaríska hersins undir lok síðari heimsstyrjaldarinnar. Meira hefur ekki verið að frétta af þjóðarleikvöngum innanhússíþrótta hér á landi.
Stærstu íþróttahallir fyrir innanhúsíþróttir á norrænum þéttbýlissvæðum af sambærilegri stærð og höfuðborgarsvæðið eru allar stærri og með fleiri sæti en Laugardalshöll. Með öðrum orðum er Laugardalshöllin minni en helstu íþróttahallir á meðalstórum þéttbýlissvæðum á Norðurlöndum. Hvergi er að finna minni og í flestum tilvikum eldri meginíþróttahöll en á höfuðborgarsvæðinu þó svo að hér sé um að ræða íþróttahöll sem skilgreina má sem þjóðarleikvang. Á sambærilegum þéttbýlissvæðum á Norðurlöndum eru engir þjóðarleikvangar en mannvirkin eru hins vegar öll stærri að umfangi og með fleiri sæti en Laugardalshöll. Og í flestum tilvikum YNGRI.
Árið 1957 þegar tekin var ákvörðun um að reisa Laugardalshöll bjuggu hérlendis um 167 þúsund manns og íbúar höfuðborgarsvæðisins voru um 82 þúsund. Gert var ráð fyrir því að ný höll myndi rúma 2.000 manns í sæti en 3.000 - 4.000 manns í stæði (samtals með sætum). Mikill uppgangur var í innanhúsíþróttum á borð við handknattleik og vonuðust framámenn innan íþróttarinnar eftir byggingu sem gæti rúmað á bilinu 3.000 - 5.000 áhorfendur í stæði á stórum keppnisleikjum, á borð við landsleikjum gegn Norðmönnum.
Laugardalshöll var vígð árið 1965, þá nokkuð minni en ráðgert var í fyrstu. Ljóst var að draumur margra um íþróttahöll sem gæti rúmað 5.000 manns í stæði var brostinn en höllin var þó risin og gat rúmað um 4.000 manns í stæði.
Í desember 1965, stuttu eftir að höllin var vígð, sáu 3.000 áhorfendur Íslendinga bíða lægri hlut gegn Sovétríkjunum í landsleik í handknattleik. Í febrúar 1971 voru um 3.500 áhorfendur í höllinni á leik í Íslandsmótinu í handknattleik en um það leyti var höllin troðfull á flestum leikjum. Í dag er mest hægt að rúma 2.300 áhorfendur í mikilvægum landsleikjum í hand- og körfuknattleik. Það mætti halda að landsmönnum hafi fækkað töluvert á þessu tímabili, frá byggingu hallarinnar til dagsins í dag. Alla vega er gert ráð fyrir mun færri áhorfendum en þá.
Globetrotters fylltu höllina í þrjú skipti á tveimur dögum
Í apríl 1982 mættu samtals 10.000 áhorfendur á þrjá sýningarleiki körfuknattleiksliðsins Harlem Globetrotters í Laugardalshöll. Í fyrstu voru tveir leikir áætlaðir en vegna gríðarlegs áhuga Íslendinga var ákveðið að liðið skildi spila þrjá leiki. Samtals mættu um 10.000 áhorfendur á þessa þrjá leiki og voru t.a.m. yfir 4.000 áhorfendur á einum sýningarleiknum. Fullyrt var að uppselt hefði verið ef um hefði verið að ræða einn leik í 12.000 sæta höll. Svo mikill var áhuginn. Globetrotters eru kannski ekki jafn vinsælir í dag og þá en ef um svipaðan viðburð væri að ræða í dag, væri vonlaust að halda hann í Laugardalshöll. Vonlaust. Enda býður Laugardalshöll ekki upp á slíkan fjölda.
Laugardalshöllin var stækkuð í aðdraganda HM95 í handknattleik, þar sem 500 sætum var komið fyrir í útskoti við austanverða höllina. Fyrirkomulagið var skrýtið í meira lagi enda þótti viðbyggingin mjög óhentug sem áhorfendaaðstaða og gegnir hún því öðrum hlutverki í dag.
Helmingsfjölgun en færri sæti
Fyrir tíma áhorfendasæta voru stæði vinsæl og var hægt að troða miklum fjölda fólks í íþróttahallir. Enda komust miklu fleiri áhorfendur fyrir í stæðum en í sætum. Á Norðurlöndum hefur þróunin verið sú að með tilkomu nútímalegra keppnishalla hefur sætafjöldinn í höllum sem skilgreina má sem þjóðarleikvanga haldist í hendur eða aukist umfram þann fjölda stæða sem voru til staðar í gömlu keppnishöllunum.
Hér er smá dæmi: Það var hægt að koma fyrir um 4.000 áhorfendum í stæði á sjöunda áratugi síðustu aldar í Laugardalshöllinni (hinni svokölluðu Þjóðarhöll okkar Íslendinga). Í dag rúmast þar 2.300 áhorfendur fyrir í sætum þegar mest lætur. Fækkun áhorfenda þegar uppselt er á keppnisleiki er því 42,5%.
Í Danmörku var hægt að koma um 11.000 áhorfendum fyrir í stæði í þjóðarhöllinni í Kaupmannahöfn á sjöunda áratuginum. Í dag er hægt að koma fyrir 13.000 manns fyrir í nýrri og glæsilegri þjóðarhöll. Aukning áhorfenda þegar uppselt er á keppnisleiki er því 15%.
Samkvæmt þessu hefur fjölgun íbúa verið mun meiri í Danmörku en á Íslandi frá 1965 til dagsins í dag. Rangt!
Á sama tíma og íbúum á Íslandi hefur fjölgað um 45% hefur geta Laugardalshallar til að rúma áhorfendur minnkað um 42,5%.
Síðan er ágætt að halda því til haga að landsmönnum hefur fjölgað um meira en helming frá því að ákvörðun um byggingu Laugardalshallar var tekin og var þá gert ráð fyrir því að fleiri áhorfendur kæmust þar fyrir en raunin er nú!
Á sama tíma og íbúafjöldi Íslands hefur aukist um helming hefur íbúum í Danmörku fjölgað um 17%.
Í stuttu máli hefur Íslendingum fjölgað um helming á rúmum 60 árum en þó komast FÆRRI í Laugardalshöll en raunin var árið 1965 (eða fyrir 53 árum síðan).
Þegar þið flettið upp nafnorðinu öfugþróun í orðabókinni má búst við því að þar verði málum Laugardalshallarinnar síðustu 50 ár gerð góð skil.
Stærstu íþróttahallir fyrir innanhúsíþróttir á norrænum þéttbýlissvæðum af sambærilegri stærð og höfuðborgarsvæðið eru allar stærri og með fleiri sæti en Laugardalshöll. Með öðrum orðum er Laugardalshöllin minni en helstu íþróttahallir á meðalstórum þéttbýlissvæðum á Norðurlöndum. Hvergi er að finna minni og í flestum tilvikum eldri meginíþróttahöll en á höfuðborgarsvæðinu þó svo að hér sé um að ræða íþróttahöll sem skilgreina má sem þjóðarleikvang. Á sambærilegum þéttbýlissvæðum á Norðurlöndum eru engir þjóðarleikvangar en mannvirkin eru hins vegar öll stærri að umfangi og með fleiri sæti en Laugardalshöll. Og í flestum tilvikum YNGRI.
Árið 1957 þegar tekin var ákvörðun um að reisa Laugardalshöll bjuggu hérlendis um 167 þúsund manns og íbúar höfuðborgarsvæðisins voru um 82 þúsund. Gert var ráð fyrir því að ný höll myndi rúma 2.000 manns í sæti en 3.000 - 4.000 manns í stæði (samtals með sætum). Mikill uppgangur var í innanhúsíþróttum á borð við handknattleik og vonuðust framámenn innan íþróttarinnar eftir byggingu sem gæti rúmað á bilinu 3.000 - 5.000 áhorfendur í stæði á stórum keppnisleikjum, á borð við landsleikjum gegn Norðmönnum.
Laugardalshöll var vígð árið 1965, þá nokkuð minni en ráðgert var í fyrstu. Ljóst var að draumur margra um íþróttahöll sem gæti rúmað 5.000 manns í stæði var brostinn en höllin var þó risin og gat rúmað um 4.000 manns í stæði.
Í desember 1965, stuttu eftir að höllin var vígð, sáu 3.000 áhorfendur Íslendinga bíða lægri hlut gegn Sovétríkjunum í landsleik í handknattleik. Í febrúar 1971 voru um 3.500 áhorfendur í höllinni á leik í Íslandsmótinu í handknattleik en um það leyti var höllin troðfull á flestum leikjum. Í dag er mest hægt að rúma 2.300 áhorfendur í mikilvægum landsleikjum í hand- og körfuknattleik. Það mætti halda að landsmönnum hafi fækkað töluvert á þessu tímabili, frá byggingu hallarinnar til dagsins í dag. Alla vega er gert ráð fyrir mun færri áhorfendum en þá.
Globetrotters fylltu höllina í þrjú skipti á tveimur dögum
Í apríl 1982 mættu samtals 10.000 áhorfendur á þrjá sýningarleiki körfuknattleiksliðsins Harlem Globetrotters í Laugardalshöll. Í fyrstu voru tveir leikir áætlaðir en vegna gríðarlegs áhuga Íslendinga var ákveðið að liðið skildi spila þrjá leiki. Samtals mættu um 10.000 áhorfendur á þessa þrjá leiki og voru t.a.m. yfir 4.000 áhorfendur á einum sýningarleiknum. Fullyrt var að uppselt hefði verið ef um hefði verið að ræða einn leik í 12.000 sæta höll. Svo mikill var áhuginn. Globetrotters eru kannski ekki jafn vinsælir í dag og þá en ef um svipaðan viðburð væri að ræða í dag, væri vonlaust að halda hann í Laugardalshöll. Vonlaust. Enda býður Laugardalshöll ekki upp á slíkan fjölda.
Laugardalshöllin var stækkuð í aðdraganda HM95 í handknattleik, þar sem 500 sætum var komið fyrir í útskoti við austanverða höllina. Fyrirkomulagið var skrýtið í meira lagi enda þótti viðbyggingin mjög óhentug sem áhorfendaaðstaða og gegnir hún því öðrum hlutverki í dag.
Helmingsfjölgun en færri sæti
Fyrir tíma áhorfendasæta voru stæði vinsæl og var hægt að troða miklum fjölda fólks í íþróttahallir. Enda komust miklu fleiri áhorfendur fyrir í stæðum en í sætum. Á Norðurlöndum hefur þróunin verið sú að með tilkomu nútímalegra keppnishalla hefur sætafjöldinn í höllum sem skilgreina má sem þjóðarleikvanga haldist í hendur eða aukist umfram þann fjölda stæða sem voru til staðar í gömlu keppnishöllunum.
Hér er smá dæmi: Það var hægt að koma fyrir um 4.000 áhorfendum í stæði á sjöunda áratugi síðustu aldar í Laugardalshöllinni (hinni svokölluðu Þjóðarhöll okkar Íslendinga). Í dag rúmast þar 2.300 áhorfendur fyrir í sætum þegar mest lætur. Fækkun áhorfenda þegar uppselt er á keppnisleiki er því 42,5%.
Í Danmörku var hægt að koma um 11.000 áhorfendum fyrir í stæði í þjóðarhöllinni í Kaupmannahöfn á sjöunda áratuginum. Í dag er hægt að koma fyrir 13.000 manns fyrir í nýrri og glæsilegri þjóðarhöll. Aukning áhorfenda þegar uppselt er á keppnisleiki er því 15%.
Samkvæmt þessu hefur fjölgun íbúa verið mun meiri í Danmörku en á Íslandi frá 1965 til dagsins í dag. Rangt!
Á sama tíma og íbúum á Íslandi hefur fjölgað um 45% hefur geta Laugardalshallar til að rúma áhorfendur minnkað um 42,5%.
Síðan er ágætt að halda því til haga að landsmönnum hefur fjölgað um meira en helming frá því að ákvörðun um byggingu Laugardalshallar var tekin og var þá gert ráð fyrir því að fleiri áhorfendur kæmust þar fyrir en raunin er nú!
Á sama tíma og íbúafjöldi Íslands hefur aukist um helming hefur íbúum í Danmörku fjölgað um 17%.
Í stuttu máli hefur Íslendingum fjölgað um helming á rúmum 60 árum en þó komast FÆRRI í Laugardalshöll en raunin var árið 1965 (eða fyrir 53 árum síðan).
Þegar þið flettið upp nafnorðinu öfugþróun í orðabókinni má búst við því að þar verði málum Laugardalshallarinnar síðustu 50 ár gerð góð skil.
Ummæli
Skrifa ummæli